Het is voor iedereen een tijd van de tanden op elkaar, doorbikkelen en hopen op betere tijden, die vast en zeker in het verschiet liggen. Tot die tijd proberen ook wij er het beste van te maken. Aangezien de maximale groepsgrootte buiten weer op vier is gesteld (ik ga er niet weer iets van zeggen, maar vind daar nog steeds wel iets van ;-)), rest ons weinig anders dan de trips die de komende weken op het programma staan om te bouwen tot veredelde privé-excursies. Tegen een kleine toeslag kan een deel van de deelnemers met een gids en twee andere vogelaars de excursie toch uitvoeren; sommigen op de oorspronkelijke datum, anderen op een alternatieve. Voor de deelnemers die dat niet willen, niet kunnen of die net naast de beschikbaarheid hebben gegrepen prikken we ook nog een nieuwe datum in het begin van 2021, hopend dat we dan weer langzaam maar zeker wat meer mogen. Dit houdt in dat we de komende tijd dus meermaals dezelfde excursies zullen uitvoeren in zeer klein comité. U zult begrijpen dat dit een flinke financiële aderlating is, maar gelukkig doen we dit werk toch ook en vooral omdat we het ontzettend leuk vinden.
Zo stonden we (tweede gids Lazar Brinkhuizen en ik, Martijn) gisteren met zes deelnemers aan de start voor de kleinschalige uitvoering van de Kweldertocht. Een blik op de lucht alsmede de voorspellingen leerde ons dat het wel eens een uitdagende dag zou kunnen worden qua omstandigheden, maar als vogelaar moet je je daar nooit door uit het veld laten slaan. Ik onderschrijf wat dat betreft van harte de van oorsprong Zweedse slogan "Det finns inget dåligt väder, bara dåliga kläder", oftewel "Slecht weer bestaat niet, slechte kleding wel". Ergo: gewoon gaan, hoe het er buiten ook uit ziet en welk rampscenario de weermannen- en vrouwen ook voorspellen. Nou is een rampscenario wellicht iets te veel eer voor de situatie van gisteren (zaterdag), maar erg prettig was het niet. Loodgrijze luchten, regelmatig miezerregen en een windkrachtje zes uit het zuidwesten: Dat kon beter. Tegelijk weet je ook dat de vogels er wel zitten en we hadden het stellige plan om ze te vinden ook!
Voor de trouwe lezers van dit blog is het inmiddels duidelijk wat de hotspots zijn dit najaar en waar we zijn begonnen. Ook de soorten die daar te verwachten zijn wellicht inmiddels enigszins voorspelbaar, maar dat wil nog niet zeggen dat ze ook vanzelfsprekend zijn. De small five van de kwelders zitten zeker in de gebieden, maar ze daadwerkelijk in beeld krijgen is niet iets wat je zo maar even voor elkaar krijgt. Ook één van de andere wenssoorten die vooraf hardop werden uitgesproken, de Velduil, zitten natuurlijk wel in kleine aantallen langs de kust, maar ook die soort is verre van een intikkertje.
Iets na negen uur bedwongen we de dijk bij Moddergat en begonnen we hoopvol aan het eerste deel van de dag. Al snel was het hier raak met de eerste twee typische kweldersoorten. Na een Oeverpieper stonden we al snel oog in oog met een klein groepje Strandleeuweriken. Deze soort betekende voor enkele deelnemers meteen de eerste nieuwe van de dag!
Nadat we ook de eerste Blauwe kiekendief in het vizier kregen, liepen we de piertjes op en kreeg ik op precies het andere piertje, op grote afstand, een IJsgors in beeld. Omdat dat de nummer 1 wenssoort was van de hele groep was het een kwestie van het ene piertje af en de andere op, hopend dat de vogel de wandelaar met hond zou weerstaan. Welnu, dat bleek het geval en toen we langzaam de plek benaderden, bleek het niet op één IJsgors te gaan, maar uiteindelijk om een groep van negen! En de eerste foto's van grote afstand konden vervolgens allemaal worden gewist, want het groepje bleek waanzinnig tam te zijn en zich totaal niets van ons aan te trekken! Wat we ook deden, ze bleven eigenlijk constant en ongestoord foerageren op het aanspoelsel, tot grote vreugde van iedereen. Honderden foto's later moesten we de groep met pijn in het hart maar gewoon verlaten, wetend dat we deze soort waarschijnlijk nooit meer zo goed en zo dichtbij zullen gaan zien!
Een groep van 32 Sneeuwgorzen, die inmiddels op dezelfde pier was neergestreken, moest even wachten (het is een eveneens fantastische soort, maar die hadden de meeste deelnemers al vaker gezien) en bleek ook een stuk riller en minder tam dan de IJsgorzen. In de telescoop waren ze schitterend te zien, maar als fotomodel deden ze het iets minder. Daar klaagde echter niemand over.
Dik tevreden wandelden we de pier af en al snel bleek dat het gebied nog een geweldige verrassing voor ons in petto had. De Kleine zilverreiger was al leuk, maar nog veel leuker waren de twee Velduilen, die zo maar vlak voor ons uit de begroeiing opvlogen!
Toen we terugliepen naar de auto, op weg naar wat warmte en een welverdiende kop koffie, bleek dat de groep Sneeuwgorzen zich toch nog een keer wilde laten zien. Wederom niet zo dichtbij als ze soms plegen toe te staan, maar mooi genoeg om te kunnen genieten van een groep waarin zich een paar heel mooie mannetjes bevonden, alsmede een erg grijzig exemplaar. Ook stonden we nog even stil bij een flinke, gemengde groep steltlopers en aardig wat Eiders.
Na de koffie met koek vervolgden we de westwaartse route, waarbij we eerst bij Ternaard terecht kwamen. Hier zagen we wederom een mooie groep Strandleeuweriken met daarin een IJsgors en een los groepje van vier Sneeuwgorzen. Net vaker zagen we al die leuke kweldersoorten zo makkelijk, maar uiteraard ontbrak er nog wel eentje: Frater. Die konden we bij Paessens niet vinden en ook hier bleken ze niet te zitten.
Voor Frater zetten we ons geld vervolgens op Holwerd, maar om maar meteen met de deur in huis te vallen: dit zou vandaag de soort zijn die even niet wilde meewerken. Dat zal ook te maken hebben met het weer en dan vooral de wind; die was inmiddels nog wat aangetrokken en dat zorgde ervoor dat de meeste zangvogels veilig in de luwte aan de grond bleven. Desalniettemin zagen we een paar leuke dingen: Blauwe kiekendieven (behoorlijk wat), Paarse strandloper, vele Oeverpiepers, Kluten, Steenlopers, Kanoeten en Zilverplevieren, vier Middelste zaagbekken en als grootste verrassing een uit de begroeiing van de kwelder opvliegende Waterral!
Om de wind wat te ontlopen besloten we om de kust de kust te laten en de beschutting van het Lauwersmeergebied op te zoeken. De laatste uurtjes van de dag brachten we daar door en leverden toch nog weer wat leuke waarnemingen op: meerdere groepjes Wilde zwanen, een Slechtvalk, meerdere Bruine- en Blauwe kiekendieven, een Nonnetje, Waterpiepers, Goudhanen, enkele Vuurgoudhanen, Sijzen, een Appelvink en als leukste soort (als je het mij vraagt) een Houtsnip, die vlak langs ons slalomde. Vanwege het zeer matige licht zijn van de meeste soorten geen foto's gemaakt, dus moet u ons maar geloven en het doen met slechts deze twee plaatjes:
Al met al was het een heel mooie dag en hebben we weer een extra bewijs geleverd van het feit dat de Zweedse stelling op een tegel aan ieders wand zou moeten hangen ;-).
Hopelijk kunnen we de komende tijd deze excursie nog een paar keer in klein gezelschap herhalen (houd de site in de gaten voor nieuwe data), maar als u daar niet op kunt of wilt wachten kunt u uiteraard ook contact opnemen voor een privé-excursie.
Comentários