Maart is eigenlijk een seizoen op zich. Het is een periode van het jaar waarin de lente zo nu en dan opzichtig en onweerstaanbaar met ons flirt, maar waarin de winter dat feestje met een keiharde natte en koude kledder in je gezicht totaal dood kan slaan.
Afgelopen maandag hadden de flirt van het voorjaar nog dankbaar en met open armen in ontvangst mogen nemen met een prachtige en vogelrijke wandeling tot gevolg, maar afgelopen vrijdag was er weinig tot niets meer over van de toon die toen gezet leek. Het gebied scheen hetzelfde te zijn, maar de bewoners gaven taal nog teken en leken weer diep in de winterstand gezakt. Dat was ook niet zo gek, want zoals één van de deelnemers het mooi verwoordde: negen van de tien keer valt het weer heel erg mee, maar dit was overduidelijk de tiende keer. Het miezerde onophoudelijk, het windje was koud en meedogenloos en de combinatie maakte dat het zelfs voor de rasoptimisten moeilijk was om hoogtepunten aan te wijzen. En onder rasoptimisten kon de hele groep overigens worden geschaard, want het bleef ondanks alles gezellig tot het eind en iedereen snapte dat dit nou eenmaal het lot is dat je héél, héél af en toe nou eenmaal treft. Want negen van de tien keer... afijn, het moge duidelijk zijn.
Als het hoogtepunt van een dag wandelen de hieronder afgebeelde natte drol is, dan kun je een beetje aanvoelen wat voor dag het was. Maar goed, het is dan ook niet zo maar een drol, het is er één van de nieuwste aanwinsten van onze natuur (ja, een aanwinst is het!), de Wolf! We vonden op meerdere (klassieke) locaties uitwerpselen, wat zo maar zou hebben kunnen betekenen dat de Wolf ons wel heeft gezien. Helaas was het andersom uiteindelijk dus niet het geval, maar elke drol gaf steeds weer een beetje hoop ;-)!
Verder was het dus vooral heel stil en daarom kwam de melancholische zang van de Boomleeuwerik wel extra tot z'n recht. Daarnaast moesten we het doen met verschillende soorten mezen, leuke grote groepen met Goudhanen en Vuurgoudhanen en twee Wilde zwijnen, maar de echte Veluwespecialiteiten lieten het verder massaal afweten.
De warme chocolademelk zou een feestelijke afsluiting moeten vormen, waar was vandaag toch vooral het teken om lekker in de warme auto te stappen op weg naar een douche of bad. Deelnemers, veel dank voor het doorzettingsvermogen en ondanks dat ik nooit iets garandeer, beloof ik nu dat de volgende keer zeker beter zal worden ;-)
De dag erna zag de wereld er ineens heel anders uit! Zon, weinig wind en... Texel! Wat kun je ineens genieten van warmte op je gezicht en vogels overal om je heen! You don't know what you've got 'till it's gone! Wat we gisteren misten, kregen we vandaag volop gecompenseerd, hoewel de deelnemers van een dag eerder daar natuurlijk weinig aan hadden. Al na een half uur op het eiland hadden we meer soorten gezien dan de hele dag ervoor! De Mokbaai zat namelijk weer eens ouderwets vol vogels, natuurlijk vooral eenden en steltlopers. Bonte strandlopers, Groenpootruiter, Rosse grutto, Tureluur, Kievit, Wulp, Steenloper, Kanoet, Kluut, Goudplevier, Zilverplevier, twee Witgatjes in een slootje binnendijks, Middelste zaagbek, Eider, Pijlstaart, Wintertaling, Smient, Bergeend, Krakeend, Oeverpieper en een prachtige Slechtvalk die het had voorzien op een groep Grutto's (met daarin enkele IJslandse in zomerkleed) vormden een veelbelovend begin!
Omdat de wind de dag ervoor flik noordwest was geweest en het zicht zeer helder was, besloten we de zee een kans te geven. Dat bleek een schot in de roos, want in de drie kwartier waarin we de telescopen de Noordzee aftuurden zagen we zo maar zeker VIER Parelduikers (drie min of meer samen en één samen met een Roodkeelduiker, waardoor zowel formaat als kleedkenmerken goed met elkaar vergeleken konden worden), tientallen Roodkeelduikers (soms ook groepen), enkele Jan-van-Genten, meerdere groepjes Zwarte zee-eenden, een adulte Dwergmeeuw (dichtbij en lang te volgen) en enkele Jan-van-Genten. Voeg daar een groepje Drieteenstrandlopers plus koffie en koek aan toe en het was een welbesteed uurtje Paal 15!
De volgende stop was de haven van Oudeschild, waar ook deze winter een Zwarte zeekoet verblijft. Het was even zoeken, maar uiteindelijk vonden we de vogel buitendijks en was het ongelofelijk te zien hoe snel de vogel de metamorfose van winterkleed (zie vorig excursieverslag) naar (bijna) zomerkleed heeft volbracht!
Iets buiten de haven, bij Ottersaat, zagen we de eerste grote groep Rotganzen. Nadat ik drie keer vruchteloos de groep had gescand vond ik bij de vierde keer ineens zowel een Witbuikrotgans als een Zwarte rotgans, de twee soorten waar je op hoopt op Texel in de winter. Ergo: geef bij ganzen niet te snel op, leuke soorten kunnen makkelijk lang verborgen blijven, zeker als de groep wat compact is.
Verder noordwaarts zagen we nog o.a. Bontbekplevieren, Watersnippen en een Kleine zilverreiger alvorens we bij de Ijzeren Kaap aankwamen. Daar was het weer genieten van duizenden Eiders en hun baltsgeluiden, Middelste zaagbekken, Brilduikers en wel 15 Geoorde futen, qua kleed variërend tussen bijna volledig winterkleed en vol zomerkleed. Leuk!
Inmiddels glipte de middag haast tussen de vingers door, maar een stop bij het Vogelinformatiecentrum hoorde er zeker nog bij. Op weg erheen kwamen we nog twee Kleine zilverreigers en een groep Kemphanen tegen. Dankzij een oplettende Marc Plomp in het Infocentrum in de Cocksdorp werden we niet alleen van een kop koffie, maar ook van een overvliegende RODE WOUW én een IJsvogel voorzien! Iets later zagen we de wouw weer vliegen boven de Cocksdorp. Echt dichtbij kwam hij niet, maar dat mocht de plek niet drukken: voor mij voelde deze vogel als de officieuze aftrap van het voorjaar en de voorjaarstrek!
Omdat de wouw als een soort vlieger aan een touwtje (kite!) min of meer op dezelfde plek leek te blijven hangen, probeerden we nog even of we 'm nog konden onderscheppen, maar dat lukte niet. Wel bracht dat nog een Blauwe kiekendief en toen we inmiddels een beetje moesten opschieten op de boot te kunnen halen, zagen enkele deelnemers de wouw nog wel even tussen de bomen overzweven. Ach ja, het was mooi en prima geweest en zo zaten we een half uurtje later en met 85 dagsoorten op zak op de boot terug naar het vasteland. Weer een minivakentie achter de rug en ik heb nu al zin in de najaarsexcursies naar deze fijne plek!
Comments