MINIBUSEXCURSIE, ZATERDAG 11 DECEMBER 2021
Afgelopen vrijdag had het hele land regenachtig petweer, maar was het noorden gezegend met een prachtig heldere, zonnige winterdag. Ik hoopte vurig dat dit zaterdag zou doorzetten en dat bleek gelukkig het geval! Eindelijk hadden we dus tijdens een excursie weer eens blauwe lucht en een overdaad aan vitamine D. Helder weer in de winter betekent natuurlijk wel dat het, vooral 's nachts, makkelijk en snel fris wordt. We zaten derhalve in het verreweg koudste deel van het land ik had dan ook zeker een kwartier nodig om de ruiten van de minibus ijsvrij te krijgen, maar het was de moeite dubbel en dwars waard. Met name in de ochtend was het buiten een prachtig en sfeervol winterwonderland met blauwe luchten, berijpte velden en ijs op plassen en sloten.
En wat past er beter in zo'n landschap dan een uil?? Antwoord: TWEE uilen! Voor het eerst zagen we namelijk niet één maar twee Bosuilen in het bekende gat nabij ons startpunt zitten! Heel erg leuk en tevens prettig voor de excursie, zo'n start!
Goed gemutst door dit mooie plaatje reden we naar het Zuidlaardermeer, alwaar we hoopten de nestbouwende Zeearenden aan te treffen. Het lijkt er echter op dat de horst af is, want de vogels bleken afwezig en het nest zag er inmiddels indrukwekkend groot uit. Toch bleek ons bezoek verre van vruchteloos, want we zagen naast de vele Sijsjes (soms op de grond), een Geelgors, een Sperwer (wederom langs knallend voor de bus) en een vrouw Havik een soort die we niet vaak tegenkomen tijdens een excursie: een Hermelijn! Terwijl ik even een bosje opzocht om "de koffie te lozen" (als u begrijpt wat ik bedoel) zag ik het beestje in mijn ooghoek scharrelen. U begrijpt dat ik meteen afkneep en de groep erbij riep en enigszins tot mijn verbazing vonden we het diertje snel terug en liet het zich even leuk zien! Hij/zij was nog geheel in zomervacht en kwam dus mooi uit in de berijpte berm!
Vertrouwend op het feit dat we in de loop van de dag nog wel Zeearenden zouden tegenkomen, besloten we ons geluk te beproeven bij de reeds twee maal gemiste Steenuil. Gezien het feit dat de zon inmiddels volop scheen en Steenuilen echte zonaanbidders zijn, schatten we onze kansen redelijk positief in. Welnu, dat bleek terecht! De vogel zat keurig "op z'n plek" en liet zich heerlijk en van alle kanten bewonderen. Dit is voor zo ver ik me kan herinneren de eerste Steenuil ooit op een groepsexcursie van Birdingholland.nl! De soort is in Noord-Nederland erg schaars en aangezien het gros van de excursies daar plaatsvindt, kun je er makkelijk omheen vogelen. Gelukkig compenseren de vele andere soorten dit gemis ruim, maar we waren toch wel zeer verguld om dit leuke uiltje een keer te mogen zien en hij werd dan ook al bij voorbaat uitgeroepen tot soort van de dag!
De volgende stop waren de Onlanden net ten zuiden van de stad. Vanaf het doorgaande weggetje dat door het gebied loopt is het tegenwoordig zeer goed roofvogels kijken en ook vandaag vormde daarop geen uitzondering. Nog voor de minibus was geparkeerd zagen we in de top van een boom al... een Zeearend! Daarmee was het gemis van de soort in het Zuidlaardermeergebied snel weggepoetst!
Een wandelingetje over de Drentse dijk was fris maar productief en ook de soort waarvoor we in eerste instantie kwamen liet zich uiteindelijk goed en zelfs met twee tegelijk zien: Ruigpootbuizerd! De twee vogels die in het gebied rondhangen zijn goed individueel te onderscheiden aan verschillende koppen en zeer duidelijk verschillende staartbanden. Één vogel heeft zelfs een voor de soort flink brede en enigszins vage staartband, waardoor en maar relatief weinig wit in de staart overblijft. We ontdekten deze vogel tijdens onze vorige roofvogelexcursie en in vlucht is 'ie, door dat staartpatroon, iets minder "knallend" dan de soort doorgaans pleegt te zijn.
Er deed zich echter een achteraf opmerkelijk moment voor, toen de vogel met de vage staartband ineens een wilde achtervolging inzette op een overvliegende "buizerd". In het veld dacht ik in de snelheid en het tegenlicht dat het inderdaad om een Buizerd ging, maar op de foto lijken toch echt twee Ruigpootbuizerds te staan, beide met een relatief brede staartband, relatief donkere koppen en één met enkele missende armpennen. Dat zou dan een derde vogel betekenen! De kwaliteit van de foto laat te wensen over vanwege de afstand en het ongunstige licht, maar kijk en oordeel zelf (onderste foto in dit rijtje).
Verder was het gebied goed voor een handvol zowel Blauwe- als Bruine kiekendieven, wederom een Havik, enkele Torenvalken en meerdere Waterpiepers. Hiermee kwam de teller op acht roofvogelsoorten en twee soorten uilen; een heel fijne "score"!
We hadden nog twee bestemmingen te gaan, te beginnen met polder Matsloot. Daar leek het in eerste instantie rustig, maar uiteindelijk zagen we toch nog enkele Bruine kiekendieven en de tweede Zeearend van de dag (zij het wat ver weg). Daarnaast vond ik een heel verre Klapekster bovenin een struikje op een kilometer (?) afstand. Gelukkig is het silhouet van de soort zo karakteristiek dat ze zelfs op grote afstand goed te herkennen zijn. Ik vond het zelf best een leuke vondst, maar de groep nam me een beetje (op een grappige manier, dat wel) in de maling omdat ze eigenlijk weinig meer zagen dan een vlekje in een boom. Welnu, hierbij het overtuigende bewijs, lieve mensen! Wat een prachtvogel, nietwaar!?
Nu de zon de daling alweer flink had ingezet, restte ons nog een laatste doel: Ransuil! Voor deze soort deden we een inmiddels bekende plaats aan (velen van jullie zullen er al eens zijn geweest), maar er is daar tegenwoordig wel een kleine uitdaging te overwinnen. De vogels zitten daar namelijk niet meer altijd zo mooi en makkelijk als voorheen. Af en toe en afhankelijk van (volgens mij) wind en zon zitten ze dan wel mooi, dan wel verscholen in coniferen en andere dichtere struiken en dan ook nog eens verdeeld over twee plekken, beide achterin tuinen. Bij de eerste locatie mochten we echter van een een zeer vriendelijke bewoner even de tuin in om te kijken of er vogels er zaten. Welnu, het was even zoeken, maar uiteindelijk staken er een vogels de kop om de hoek van een gat in de conifeer. Deze bleek iets dichterbij te zitten dan verwacht, dus we namen even snel een foto en lieten de vogels daar maar weer snel met rust. We zagen hogerop echter nog zeker drie vogels rusten.
Op de tweede plek zat er echter een vogel open en bloot op een afstand die voor beide partijen (zowel voor ons als voor de uilen) prima was. Zo hoor je eigenlijk een Ransuil te zien; rustig duttend en met de ogen dicht. Boven deze vogel zaten nog twee exemplaren, wat het totaal op zeven vogels zette.
Hiermee kwam een eind aan een prachtige, zonnige en gezellige roofvogeldag, die dus uiteindelijk goed was voor acht soorten rovers en drie uilen (plus nog een oogverblindend mooie Klapekster, natuurlijk ;-)); zowaar niet misselijk!
Deelnemers bedankt voor de fijne dag en graag weer tot een volgende!
Comentarios