En daar was de volgende privé-excursie alweer, ditmaal van Mona de Bruijn en haar man Leendert en die leidde ons maar weer eens naar de Oostvaardersplassen. Om 9 uur troffen we elkaar aan de Almerezijde van het gebied, waarvandaan we de "gebruikelijke" ronde inzetten langs de bekende en mooie plekken van dit fijne gebied. Nadat we welkom waren geheten door een tetterende Cetti's zanger en de nodige Grasmussen, leverde een eerste blik over de vlakte nog steeds duizenden Brandganzen, een slapende Vos en een opvallend klein en wit gansje met zwarte vleugelpunten op; dat kon weinig anders zijn dan een Ross' gans! Deze soort komt oorspronkelijk voor in Noord-Amerika, wordt af en toe ook in Nederland gezien en beschouwd als dwaalgast. Zeldzame ganzen en eenden zijn echter ook bij voorbaat verdacht, omdat er nogal eens wat weten te ontsnappen en/of ringen blijken te dragen. Vandaar ook dat voor sommige vogelaars het lekker allitererende "geinige gans" ook meteen een contradictio in terminis is ;-) Het was, om eventuele ringen vast te kunnen stellen, dus zaak om de vogel van naderbij te bestuderen. Daarbij bleek dat de vogel erg alert was en al gauw vloog hij, na een aanval van een agressieve Brandgans, in z'n eentje op om al snel weer in de groep te landen. Daar scharrelde hij nog even rond in oneffen terrein (waardoor poten helaas niet geheel te zien waren), alvorens met vier Brandganzen op te vliegen en ver weg het gebied in te verdwijnen. De vleugels waren ongehavend, het lijkt een pure vogel (geen kenmerken van hybridisatie), dus de eerste voortekenen zijn goed. Hopelijk duikt 'ie nog eens op en kunnen de pootjes door anderen dan aan een grondigere inspectie worden onderworpen! Voor nu was het in ieder geval een erg geinige verrassing!
De rest van de wandeling was ook nog zeer vermakelijk, met o.a. een Koekoek in de telescoop, een zingende Blauwborst die zich echter niet wilde laten zien, Kluten, Zwarte- en Groenpootruiters, Grutto's en Pontische meeuwen. Eenmaal terug bij de auto vlogen alle ganzen ineens in paniek op en dan weet je hoe laat het is: er diende zich een Zeearend aan! Ondanks dat de vogel flink op hoogte was, deed dat niets af aan de waardering voor deze waarneming!
De volgende stop was het "trekvogelveldje", maar daar was het opvallend rustig. Los van enkele Grote zilverreigers en de onvermijdelijke Cetti's zanger waren we daar redelijk snel klaar.
Het was inmiddels lunchtijd en dat is tijdens een Rondje Oostvaardersplassen vaak het moment om je langzaam te verplaatsen van de Almerekant naar de Lelystadkant van het gebied over de Oostvaardersdijk. Vanaf die weg heb je een prachtig zicht op het gebied aan de ene kant en het Markermeer (met op heldere dagen zicht op o.a. Amsterdam, MArken, Volendam en de Marker Wadden) aan de andere. Één belangrijk nadeel: je kunt op enkele plekken na niet stoppen en dat brak ons vandaag lelijk op. We reden namelijk over de dijk rustig richting het uitkijkpunt waar vandaan het Zeearendnest te zien is toen er ineens laag naast de auto een Zwarte wouw hing, zich langzaam verplaatsend in tegengestelde richting! Meteen ging ik op zoek naar welke mogelijkheid dan ook om zonder gevaar even aan de kant te gaan, maar dat lukte pas vele honderden meters verderop. De wouw was toen inmiddels zo ver van ons vandaan en cirkelde daarnaast ook vrij snel op dat een degelijke tweede blik en bijbehorende foto niet meer mogelijk waren. Gelukkig hadden mijn gasten van vandaag in de auto achter me de vogel ook mooi gezien; dat was uiteraard het belangrijkste!
Vanaf de volgende, wel reguliere en ingeplande, stopplaats zagen we inderdaad het imposante nest van het Zeearendpaartje en vloog één van de ouders daar bovendien (loeihoog) boven. Tevens kregen we een Snor in de kijker en vlogen er meerdere Baardmannetjes rond. De stop aan het einde van de dijk leverde zowaar (weer) een/de Rouwkwikstaart op, die kortstondig balts- of ruzieachtig gedrag (het onderscheid tussen liefde en haat is bij vogels soms moeilijk vast te stellen ;-)) vertoonde met een Witte kwikstaart.
Inmiddels was de zon flink doorgebroken, werd de temperatuur ondanks de stevige wind best aangenaam maar nam de activiteit bij de vogels wel wat af. Een wandeling in de Driehoek verliep dan ook vrij rustig, maar de roofvogels lieten zich nog wel behoorlijk gelden. Vele Buizerds, Bruine kiekendieven en een vrouwtje Havik sierden het luchtruim en vanuit "De Zeearend" waren er flink wat steltlopers aanwezig op het natte veld, dat er veelbelovend uitziet voor de komende weken. Hoogtepunt van de wandeling waren twee Raven die langsvlogen, maar dankzij een verschoven knop op de camera (met totaal verkeerde instellingen tot gevolg) kan ik u slecht onderstaand matig bewijsplaatje tonen.
Een kleurrijke aanvulling op de vogellijst was een voorjaarsversie van het Landkaartje. Deze prachtige vlinder vliegt in Nederland in twee generaties, waarbij de voorjaarseditie oranje is (zoals deze, dus) en de zomerversie zwart. Twee op het oog totaal verschillende vlinders, dus, maar toch gewoon één soort!
De laatste twee stops (Oostvaardersveld en Grote Praambult) waren onderhoudend, met o.a. Edelherten, Oeverzwaluwen, Ooievaars, een Boomvalk, een Zwartkopmeeuw en Gele Kwikstaarten en zo namen we tegen het einde van de middag tevreden en voldaan afscheid. Graag tot een volgende keer, Mona en Leendert, het was gezellig! Wilt u ook eens een dag privé op pad in een gebied of op zoek naar soorten die u altijd al een keer had willen zien of fotograferen? Kijk voor prijzen, mogelijkheden en contact op de site onder het kopje privé.
Коментарі