Het is misschien niet heel verrassend, gezien de thuisbasis, maar "Groninger hoogtepunten" is de eerste en oudste tweedaagse excursie in ons assortiment. Het weekend vierde dit jaar z'n lustrum met de vijfde editie; alleen in het eerste coronavoorjaar van 2020 is 'ie noodgedwongen geschrapt.
Tot nu toe hebben we altijd vrij aardig tot ronduit goed weer gehad, maar dit jaar kregen we te maken met een fenomeen dat eigenlijk gek genoeg eerder regel dan uitzondering is in "mijn" provincie, om het even welk seizoen het is: wind. Nou is dat op zich niet zo'n probleem, maar windkracht 6-7, zoals zaterdagochtend in ons gezicht blies, werkt wel enigszins ontregelend. En de wind bleef ons het hele weekend vergezellen, hoewel de kracht geleidelijk wel iets afnam. Aan goede ventilatie, o zo belangrijk gemaakt tegenwoordig, geen gebrek, dus! Daarnaast viel er af en toe een bui, maar dat was te overzien en steeds af te wachten. Gezien de vele droge weken die we hebben gehad ben ik daar eigenlijk stiekem ook wel dankbaar voor en ondergingen we het dan ook lijdzaam. Echter, vanwege de lage temperaturen (12 graden het hele weekend...), de harde wind en de regenverwachting sneuvelde wel de avondwandeling; dat leek erg weinig zin te hebben dan wel toe te voegen.
De excursie zat ook dit jaar weer vol, maar op een iets alternatieve wijze. Andy, een Britse vogelaar, had aanvankelijk het weekend geboekt maar de zondag bleek lastig haalbaar, zodat zijn weekend bestond uit een vrijdag privé met Lazar (ze deden het programma van zondag) en de zaterdag met de groep. Dat betekende dat we zondag dus wat ruimer zaten in de minibus.
Het weekend bestaat traditioneel uit een dag Noordoost-Groningen plus Zuidlaardermeer en een dag Lauwersmeergebied en richt zich dan op de specialiteiten van deze hoek van Nederland. We begonnen, gezien het getij, in de Breebaartpolder en daar was het ook meteen het meest afzien. Wind, de zojuist gememoreerde lage temperatuur en een enorm opgestuwde Eems zorgden voor vrij weinig vogels en niet de gehoopte sleltloperwolken. We zagen wel Kanoeten, Rosse grutto's, Zilverplevieren, Kluten, Lepelaars, veel Bontbekplevieren en in de luwte van het wandelpad liepen enkele Blauwborsten. En uiteraard waren de Zeehonden niet te missen.
Dé specialiteit in deze hoek is natuurlijk de Grauwe kiekendief. In de uitgestrekte akkers gingen we op zoek en ondanks dat ook hier de wind woest over de landerijen waaide, vonden we al vrij vlot een paartje. De vrouw kwam aardig dichtbij, het mannetje joeg wat op afstand. Het is een prachtige soort en de elegantie zelve!
Nadat we de kiekendieven goed en mooi genoeg hadden gezien en we de vele, vele Gele kwikstaarten hadden ontweken, reden we richting Zuidlaardermeer. Eerste stop was echter Tusschenwater. Dit redelijk recent ontwikkelde gebied speelt zich met name dit jaar flink in de kijker, onder andere met enkele specialiteiten die we tijdens dit weekend uiteraard "moesten" meepikken. We hebben het hier dan vooral over Geoorde fuut en Steltkluut en met name die laatste soort is hier in ongekende aantallen aanwezig. Ik telde sowieso al ZEVEN bezette nesten en dan hadden we nog lang niet het hele gebied goed bekeken. Laten we hopen dat de waterstand op peil blijft en de vogels in staat blijken om een flink deel van de te verwachten de jongen groot te krijgen, dan blijft het hier nog wel een tijdje feest rondom deze tot voor kort nog vooral Mediterrane soort!
In het Zuidlaardermeergebied gingen we eerst op kraamvisite bij de Zeearenden. De twee jongen zijn al flink groot en klapperen regelmatig met de reeds indrukwekkende vleugels. Moeder zat op een afstandje het nest te bewaken, terwijl pa al vlot laag over kwam vliegen en de polders in verdween. Toen we later op het gemaal stonden, zagen we de vogel (in een bui en op grote afstand) met een enorme vis weer richting nest gaan.
Vanaf het gemaal zagen we eindelijk de Zwarte ibis kort rondscharrelen. Al snel bleek 'ie echter weer in de begroeiing verdwenen en onvindbaar. Het is een enorme lastpak, met een voorliefde voor pitrus en begroeiing. Ondanks meerdere bezoeken aan het gebied was dit slechts de eerste keer dat ik 'm in de telescoop wist te vangen. Hij was best aardig te zien, de foto is slechts om te bewijzen dat we geen jokkebrokken zijn ;-).
Een absolute Groningenspecialiteit is natuurlijk de Witwangstern. De vogels verwelkomden ons al bij het oprijden van de eerste onverharde weg en zijn vervolgens constant her en der in beeld geweest. Het betreft hier, voor wie dat nog niet weet, de enige kolonie van Noordwest-Europa! Verder vonden we o.a. meerdere Steltkluten, Geoorde futen, Zwarte sterns, Zomertalingen en twee Zilverplevieren.
Hiermee sloten we een mooie eerste dag af en waren we de volgende ochtend weer paraat voor een lange dag Lauwersmeer. De wind was nog steeds niet van plan om van onze zijde te wijken, dus besloten we te proberen 'm te slim af te zijn door te starten in de luwe delen van het Lauwersmeergebied, te beginnen bij de Pomp. Dat bleek een schot in de roos, want de eerste twee uurtjes leverden bijvoorbeeld mooie zichtwaarnemingen van Wielewaal op; iets om te koesteren en blij van te worden. Jammer was dat ik mijn camera, vanwege dreigende luchten, in de minibus had gelaten; kwestie van geloven op mijn blauwe ogen, dus ;-). Ook de overige soorten waren niet te versmaden: Boomvalk, Snor, Sprinkhaanzanger, Grauwe vliegenvanger, een jagende Boomvalk, een langsvliegende IJsvogel en een dichtbij hoempende Roerdomp en dat alles in een prettig luwte: je zou er bijna vrolijk van worden ;-)
De volgende luwe plek van belang was het Ballastplaatbos. Ook hier was de wind even uit en leverde een wandeling leuke dingen op: roepende en overvliegende Appelvinken, zingende Nachtegalen en zeker twee Fluiters! Echter, het meest in het oog springend waren de Gekraagde roodstaarten. Er waren meerdere paartjes aanwezig, die jongen in nesten aan het voeren waren of waarvan de jongen net waren uitgevlogen. Bijna alle vogels waren zeer aan mensen gewend (want bevonden zich voor het bezoekerscentrum ;-)) en lieten zich geweldig zien. Ze behoren wat mij betreft tot de mooiste zangvogels van ons land!
Via wat korte stops her en der, de haven en een wandeling door de Bantpolder (o.a. Drieteenstrandlopers en een Noordse stern) kwamen we halverwege de middag uit bij de hotspot van dit voorjaar, de Bochtjesplaat. Daar was het wederom goed toeven! Één van de eerste vogels die ik in beeld kreeg was de inmiddels best lang aanwezige en nog steeds mooi te bekijken Gestreepte strandloper, maar er was nog meer te zien. Bosruiter, Kemphaan (vechtend en wel!), Groenpootruiter, Bontbekplevier, Bonte strandloper en Zomertaling waren nog steeds voor handen, terwijl een opvliegende Roerdomp een leuke bonus was!
De traditionele afsluiter is de Ezumakeeg en daar pikten we nog een paar leuke soorten mee. Er zongen bijvoorbeeld 3 Kwartels, er vlogen enkele Dwergmeeuwen rond en 6 Krombekstrandlopers foerageerden tussen de vele Bontbekplevieren. Verder was het een enorm (gier)zwaluwenfestijn. Alle soorten waren van dichtbij te bewonderen, voedsel zoekend boven het water en vlak voor ons langs vliegend. Erg spectaculair, wat ook gezegd kon worden van de twee Zeearenden, die even samen boven de Ezumakeeg hingen.
Hiermee kwam een einde aan wederom een mooi en gezellig weekend, dat we volgend jaar gewoon weer gaan herhalen. Op naar het tweede lustrum, dus; gaat u mee?
Comments