Gisteren/afgelopen zaterdag vond de eerste "Kweldertocht langs de Waddenkust" plaats en ondanks dat het reinigen van de busjes zo'n beetje even veel tijd kostte als de excursie zelf gaan we volgend jaar zeker weer. Het is namelijk nu al een favoriet geworden omdat deze tijd van het jaar in combinatie met deze plek welhaast garant staat voor een heerlijk dagje modderpoten halen en leuke soorten kijken!
Maar het extra nawerk hebben we er graag voor over gehad, want het was een heel mooie dag met over het algemeen zonnige omstandigheden, iets wat de laatste tijd wel eens anders is geweest. En de oogst qua soorten was heel behoorlijk, ondanks dat niet alles wat we hadden "voorbereid" even goed meewerkte (maar met vogels kun je daar natuurlijk ook nooit vanuit gaan, dat begrijpt iedereen).
Het begin van de excursie was enigszins ongebruikelijk maar niet minder leuk. Het grappige toeval deed zich namelijk voor dat enkele dagen eerder en op letterlijk 5 minuten van ons startpunt een juveniele Roze Spreeuw werd ontdekt. Deze zeldzaamheid zat echter voornamelijk in een privétuin, maar gelukkig behoorde die toe aan Theo Bakker. Hij is een doorgewinterde vogelaar, een goede bekende van zowel tweede gids Lazar als van mij (Martijn) en daarnaast een zeer vriendelijk persoon. Hij vond het zowaar geen probleem dat beide busjes leegstroomden in zijn woonkamer, alwaar de vogel al meteen en voor iedereen poseerde. Hij liet zich meer dan geweldig zien, snoepend van de door Theo opgehangen lekkernijen. Nadat iedereen vanuit de warme woonkamer de vogel uitgebreid had bewonderd en gefotografeerd en we de Knol's Groninger notenkoek als bedankje voor de gastvrijheid aan Theo hadden overhandigd, konden we, nagenietend van deze kickstart, beginnen aan het "echte" programma!
De eerste bestemming van de dag was de Eemshaven. De haven zelf leek behoorlijk leeg, maar op de ruigte in "West" was het wel raak en dienden de eerste typische noordelijke kweldersoorten zich al snel aan. In een grote groep vele tientallen putters zaten ongeveer 30-40 Fraters en ook een Strandleeuwerik. Met name de Fraters waren voor velen nieuw of (te) lang geleden en met enige moeite lukte het iedereen om ze mooi in beeld te krijgen!
Op een buitendijks hoekje in de Eemshaven was het iets rustiger dan gehoopt, maar zagen we wel een IJsvogel en waren en waarnemingen van een eerste overvliegende/roepende IJsgors en een eerstejaars mannetje Slechtvalk.
Vanaf de Eemshaven stond er een route westwaarts op het programma. De eerste leuke plek is dan de kwelder van Ruidhorn. Het grappige van kwelders is dat je vaak bij de eerste blik over de dijk de indruk krijgt dat er niets zit. Neem je echter even de tijd en kijk je goed, dan blijkt dat ineens erg mee te vallen en leeft het wel degelijk. Dit was min of meer wat ons ook gebeurde. We stonden op het punt van omkeren, toen ons oog ineens viel op een groepje vogels dat tweehonderd meter verderop en aan de voet van de dijk rondscharrelde in het aanspoelsel. Het gedrag verraadt waarschijnlijk de soort al: het bleken Sneeuwgorzen, een soort die natuurlijk niet mag ontbreken op een tocht langs de kwelders!
Nog leuker werd het toen we tijdens het kijken naar de Sneeuwgorzen verblijd werden met maar liefst twee langsvliegende groepjes IJsgorzen, een andere kwelderspecialiteit. Het eerste groepje bestond uit vier vogels en was eigenlijk al voorbij toen we ze goed en wel opmerkten, het tweede groepje telde 10+ vogels en die zagen we wel ruim op tijd aankomen. Zodoende kon iedereen de vogels leuk zien en fotograferen.
Op een winterakker werkten de daar verblijvende Grauwe Gorzen helaas niet mee maar zagen we wel een Geelgors en Noordpolderzijl leverde niets op wat we nog niet eerder hadden gezien, dus koersten we rond half twee (want zo laat was het inmiddels; de tijd lijkt altijd veel harder te gaan als je aan het vogels kijken bent!) richting Lauwersoog. 's Ochtends waren in het dorp nog enkele Pestvogels gezien, maar die bleken al lang en breed gevlogen en vervangen door een Appelvink (ook leuk). In de haven diende zich gelukkig wel een andere zeldzaamheid aan in de vorm van een juveniele Kuifaalscholver. Jaarlijks overwinteren slechts enkele exemplaren langs de Nederlandse kust, dus het is een soort die je moet meepakken wanneer het kan; je weet immers nooit wanneer je de volgende pas weer in beeld krijgt! Deze liet zich ook nog eens fantastisch zien, omringd door enkele Gewone zeehonden, Aalscholvers en wat tamme Steenlopers.
Inmiddels begon de zon langzaam weg te zakken en werd het tijd voor de laatste stop: de kwelders bij het Friese Paesens. Hier dienden zich opnieuw de nodige kwelderspecialiteiten aan: Sneeuwgorzen (50!), Veldleeuweriken, Fraters, een jagend Smelleken, overvliegende IJsgors en Strandleeuwerik en vele Oeverpiepers. Het meest indrukwekkend was echter de slaapplaats van Blauwe Kiekendieven. Naar mate de middag richting het eind kroop verzamelden zich steeds meer Blauwe Kiekendieven boven de kwelder; ze kwamen letterlijk van alle kanten aanvliegen. Uiteindelijk vlogen er in totaal zo'n 20 vogels rond, waaronder enkele adulte mannetjes; spectaculair! Vanwege de snel minder wordende lichtomstandigheden was fotograferen (te) lastig, dus u moet dit gedeelte van het verhaal maar gewoon geloven ;-)
Dit kiekendievenfeest vormde het sluitstuk van een mooie dag Werelderfgoed Waddenkust en verdient een vervolg. Waarschijnlijk past het niet meer in onze agenda voor deze winter, maar voor 2020 staat 'ie inmiddels online (zaterdag 21 november 2020) en zijn de plekken nu al te reserveren. Gezien het feit dat deze excursie zoals eigenlijk allemaal snel vol zat kan op tijd reserveren wel eens verstandig zijn.
Comments