Iedereen herinnert zich natuurlijk het succesverhaal van het broedende paartje Steppekiekendief in Groningen van vorig jaar. We hebben u uitgebreid op de hoogte gehouden van het wel en wee van pa, ma en de vier jongen en hebben het van nabij mogen beleven. Het was een unieke en onvergetelijke ervaring!
Met spanning keken we dan ook uit naar wat er dit jaar zou gebeuren. Van Blauwe Kiekendieven weten we dat ze redelijk plaatstrouw zijn, Grauwe zijn dat wat minder, maar hoe zit het eigenlijk met Steppekiekendief? Zouden ze het dit jaar wellicht opnieuw gaan proberen??
Op 9 mei besloot ik (Martijn) dan ook op hoop van zegen de oude plek te bezoeken. Tot mijn grote verbazing zag ik vrij snel na aankomst al een vrouwtje kiekendief vliegen dat me erg bekend voor kwam. Na de eerste foto's te hebben bekeken kon ik al vrij snel vaststellen dat dit haast wel het zelfde vrouwtje moest zijn als dat van vorig jaar! Ze vloog bovendien rond met een dikke buik en leek dus op het punt van eieren leggen. Dit zag er dus allemaal zeer hoopvol uit, zeker toen ik kort na de eerste waarneming ook kon vaststellen dat er een nestplek was waar de vogel tot twee keer toe naar beneden ging!
Na ongeveer een half uur gebeurde er echter iets zeer onverwachts. Het vrouwtje Steppekiekendief begon ineens luid te roepen en opgewonden rond te fladderen en al snel bleek waarom: er meldde zich een mannetje. Snel pakte ik mijn camera om foto's te maken van wat ik dacht dat de man Steppekiek zou zijn, maar tot mijn grote verbazing verscheen er een jong (derde kalenderjaar) mannetje Grauwe Kiekendief in mijn zoeker! Ook deze vogel was zeer luidruchtig en al snel bleek waarom: hij was aan het flirten met de vrouw Steppekiekendief en overhandigde haar op de van kiekendieven wel bekende wijze een muis om hun band te bekrachtigen! Oftewel: het vrouwtje Step (b)leek gepaard te zijn met een jonge man Grauwe: een unieke en in Nederland nog niet eerder vastgestelde situatie!
IN HET
In het uur erna was het spektakel compleet! Het mannetje voerde nog twee muizen aan, beide vogels vlogen actief rond boven het akker en verdwenen zelfs enkele keren samen op de plek waar het nest zich zou moeten bevinden.
Na een uur rondgehangen te hebben verdween het mannetje uiteindelijk al jagend uit beeld en bleef het vrouwtje Steppekiekendief weer alleen achter. Zij stortte zich toen met volle overgave op de constructie van het nest, waarbij zowel takjes als grote plukken gras werden aangevoerd.
Na drie uur posten besloot ik dat ik genoeg had gezien en nam ik contact op met de werkgroep Grauwe Kiekendief om mijn bevindingen te delen en te overleggen hoe we dit vanaf nu het beste konden aanpakken. Madeleine Postma reageerde al even verheugd en verrast als ik. Het bleek dat Willem-Pier Vellinga, de ontdekker van het paartje van vorig jaar, tijdens zijn inventarisatieronde op 6 mei ook het mannetje en een vrouwtje had zien vliegen maar op deze laatste nog geen naam had durven plakken. Dat nu bevestigd was dat het "het" vrouwtje was betekende dan ook een mooie opsteker en wederom een prachtig en uniek verhaal.
Echter, zoals dat vaker gaat met prachtige en unieke verhalen liep het ook in dit geval niet zo goed af. Enkele dagen later ben ik wederom naar de plek gegaan en zag ik het vrouwtje nog wel, maar liet het mannetje zich niet meer zien. Dit beeld herhaalde zich twee dagen later en uiteindelijk tot en met 26 mei, waarna zowel ikzelf als Willem-Pier zelfs geen enkele kiekendief meer zagen behalve het bekende paartje Bruine dat in het zelfde akker broedt. Nu kunnen mannetjes kiekendieven wanneer er gebroed wordt soms uren afwezig zijn, dus we gaven de hoop nog niet volledig op, maar toen ook half juni meerdere bezoeken onvruchtbaar bleken kon er maar één conclusie getrokken worden: het broedgeval is mislukt en de vogels zijn verdwenen. Jammer maar helaas, want wat zou het interessant geweest zijn om te zien hoe deze jongen er uit zouden hebben gezien!
Dit beeld van mislukte broedsels is trouwens meer vastgesteld dit jaar: door de natte en koude winter zijn er dit jaar minder muizen en met een lager voedselaanbod wordt er soms ingeschat dat broeden geen zin zal hebben. We zijn echter wel weer een mooie ervaring rijker en hopen dat er volgend jaar wellicht toch nog een nieuwe en succesvolle poging zal volgen!